هفت صبح: بدون شک در طی سال های اخیر بیشترین واردات کشورمان از جمهوری خلق چین بوده. کشوری در شرق آسیا با 1/3 میلیارد نفر جمعیت؛ اقوامی با فرهنگ ها و آیین های رنگارنگ. واردات کالاهای چینی برای اقتصاد داخلی ما هیچ وقت پدیده خوش یمنی نبوده.
محصولات ارزان چینی تولیدکننده های داخلی را مجبور کرد کرکره ها را پایین بکشند و جای خود را به چشم بادامی ها بدهند. حالا قرار شده چیز دیگری از چین وارد کنیم که گره از مشکلات اقتصادی ما بگشاید. گردشگر! مسوولان وعده داده اند امسال به رقم 7/5 میلیون نفر گردشگر خارجی برسیم، گردشگرانی که عمده آنها باید از مسافران چینی باشند.
تا حالا هرکس در سازمان میراث فرهنگی و گردشگری کشور رأس کار بوده به این نکته اعتراف کرده که ما نتوانستیم به خوبی از پتانسیل های کشورمان برای جذب گردشگر استفاده کنیم. حالا باید دید طبق برنامه ریزی های انجام شده این طلسم می شکند یا نه؛ اتفاقی که اگر رخ بدهد باید آن را ناشی از مناسبات مشترک دو کشور و روابط خوب سیاسی دانست.
چرا باید روی توریست های چینی حساب باز کنیم؟
چین کشوری است که توسط حزب کمونیست چین در قالب نظام تک حزبی اداره می شود. بنابراین مردم چین هم مثل سایر کشورهای کمونیستی با محدودیت های دست و پاگیری برای سفرهای خارجی رو به رو هستند. البته اوضاع برای چینی ها به اندازه اهالی کره شمالی بد نیست، مردم کره شمالی بدون اجازه نماینده حزب (که مستقر در محله است) اجازه سفرهای داخلی هم ندارند.
هرچند مردم چین برای سفر به همه نقاط دنیا نیاز به ویزا دارند اما سال پیش 70 میلیون نفر از مرزهای این کشور برای سفر خارج شدند. مقدمات سفر به تایلند و دیگر کشورهای جنوب شرق آسیا برای آنها به راحتی فراهم می شود اما برای کشورهای اروپایی و آمریکا و کانادا با شرایط سخت تری رو به رو هستند تا حدی که سفر به یک کشور اروپایی برای اهالی چین تبدیل به یک رویا شده است. محدودیت ها هم غالبا از سوی کشور خودشان اعمال می شود.
چینی ها اگر به صورت گروهی و با تور به روسیه سفر کنند نیاز به ویزا ندارند. شاید مسوولان ما همین مدل را برای ایران می خواهند پیاده کنند تا گردشگران چینی جذب سفر به ایران شوند. در مورد آمریکا هم ماجرا کاملا متفاوت است، چینی ها برای گرفتن ویزای آمریکا حق دارند سه بار اقدام کنند اگر سه بار رد شوند دیگر شانسی برای سفر به ینگه دنیا نخواهند داشت.
نقاط مورد علاقه چینی ها کجاست؟
سوال اصلی اینجاست ایده آل چینی ها برای سفرهای توریستی کجاست؟ پاسخ این سوال را یک سایت چینی با نظرسنجی از 51 میلیون چینی به دست آورده. اولویت اول آنها هنگ کنگ و تایوان است. دلیلش هم دو چیز عنوان شده: اول، زبان مشترک و دوم، موقعیت جغرافیایی نزدیک. کلا چینی ها میانه ای با زبان بین المللی ندارند و زبان مادری خودشان به قدری وسیع است که تا آخر عمر هم آن را کامل یاد نمی گیرند!
از آن عجیب تر اینکه جزایر مالدیو ایده آل زوج های چینی برای سفر ماه عسل است. سنگاپور، دوبی، بالی هند، ماکائو، پاریس، سئول، سیدنی انتخاب های بعدی چینی هاست. با این حساب چینی ها برای انتخاب مقصد سفر سلیقه عجیبی غریبی دارند و باید امیدوار باشیم حس خوشایندی نسبت به ایران داشته باشند تا راضی شوند پول های شان را در ایران خرج کنند.
برنامه های ما چیست؟
چینی ها خودشان تبحر خاصی در جذب توریست دارند. یعنی از حداکثر امکانات استفاده می کنند تا گردشگران را برای سفر به سرزمین شان ترغیب کنند. بر همین اساس سازمان تجارت جهانی می گوید چین تا سال 2020 بیشترین گردشگر جهان را خواهد داشت. در حال حاضر این کشور با جذب 56 میلیون گردشگر در سال 2010 سومین مقصد جهانگردان محسوب می شود حالا ما برای اینکه این چینی های بدقلق را جذب کنیم چه راه حلی داریم؟
آموزش زبان چینی به راهنمایان تخصصی تور اولین روشی است که منوچهر جهانیان معاون گردشگری سازمان میراث فرهنگی و گردشگری مطرح کرده و بعد هم آموزش راهنمایی تور برای فارغ التحصیلان زبان چینی در دستور کار قرار دارد.
دومین اقدام آبان ماه سال گذشته انجام شد. در این مقطع با امضا یادداشت تفاهم توسعه حمل و نقل هوایی بین سازمان هواپیمایی کشوری ایران و چین مسیر پروازی بین دو کشور از چهار پرواز به 28 پرواز در هفته افزایش یافت. افزایش نقاط پروازی بین دو کشور شامل گوانگجو، ارومچی و ساینا ازجمله دستاوردهای این یادداشت تفاهم است درحالی که در گذشته پرواز از ایران تنها از مسیرهای شانگهای و پکن صورت می گرفت.
"لادن جعفری تهرانی" مدیرکل دفتر توسعه گردشگری، بازاریابی و تبلیغات سازمان میراث فرهنگی و گردشگری، شناخت بازار گردشگری چین را مهم ترین اقدام به منظور بهره مندی بیشتر از بازار پررونق گردشگران چینی می داند و می گوید:
«به دلیل ویژگی خاص گردشگران چینی ازجمله ندانستن زبان بین المللی و وابستگی شدید به شیوه های فرهنگی و رفتاری بومی، سلایق، فرهنگ، آداب و رسوم مردمان این کشور، بازار گردشگری چین در دستور کار قرار دارد.»
"حجت الاسلام محمد جواد ادبی" قائم مقام امور بین الملل سازمان میراث فرهنگی، صنایع دستی و گردشگری هم از امضای سند همکاری های متقابل ایران و چین در زمینه گردشگری می گوید. البته اولین بار مهرماه سال پیش برنامه ریزی برای ورود توریست از چین توسط "حامد دهقانان" (معاون گردشگری وقت) مطرح شد، تا جایی که مهرماه سال گذشته معاون گردشگری در مجمع اقتصادی اوراسیا پیشنهاد داد که سال 2012 به عنوان سال گردشگری ایران و چین معرفی شود که با استقبال هم مواجه شد.
وعده های واقع بینانه یا بلندپروازانه؟
"سیدحسین موسوی" رییس سازمان میراث فرهنگی و گردشگری وعده داده 5/7 میلیون گردشگر خارجی امسال وارد ایران بشوند. همه امیدوارند این هدف تحقق پیدا کند و توریست های خارجی با جیب های پر از پول به ایران سفر کنند. باتوجه به اینکه ساکنان اکثر کشورهای جهان به علت محدودیت هایی که در ایران برای توریست ها وجود دارد، مایل به سفر به ایران نیستند، واضح است مسوولان با حساب روی سفر چینی ها این رقم را اعلام کرده اند.
به گفته رییس سازمان میراث فرهنگی: «اگر با تمرکز بر بازار چین بتوانیم حداقل 25 درصد جمعیت این کشور را جذب کنیم، این به معنای ورود سالانه افزون بر 300 میلیون گردشگر به ایران خواهد بود.»
در حالی که سازمان میراث فرهنگی و گردشگری ظاهرا عزمش را برای ورود گردشگر از چین جزم کرده است، "اسدالله عباسی" رییس فراکسیون گردشگری مجلس در گفت و گو با خبرگزاری فارس گفته:
«چین کشور پرجمعیتی است و ظرفیت خوبی برای جذب توریست دارد، اما باید با تدبیر، این کار انجام شود.»
او معتقد است چین یک فرصت ارزشمند برای گردشگری کشور می تواند باشد اما به شرط آنکه منفعلانه با آن مواجه نشویم؛ یعنی بتوانیم به خوبی آنها را ترغیب کنیم تا ارز بیشتری را در این کشور صرف کنند و آنها را تحریک تا دوباره به این کشور سفر کنند.
رییس فراکسیون گردشگری می گوید که ایران باید هدف توریست چینی باشد و برنامه ریزی های لازم برای آن انجام شود، از تبلیغات گرفته تا خدماتی که به آنها ارایه خواهیم کرد. اگر ایران به خوبی بتواند از چینی ها در کشورمان میزبانی کند علاوه بر گسترش صنعت توریسم، می توانیم موجی از اسلام گرایی را نیز در آنها شاهد باشیم.
در آخرین سرشماری ها اعلام شده چین 40 میلیون مسلمان دارد که مطمئنا اشتراکات مذهبی در جذب این قشر موثر خواهد بود اما از سوی دیگر ازبک ها، قزاق ها و تاتارها هم از دیگر اقوام چینی هستند که ما خیلی خاطره خوشی از حضورشان در ایران نداریم.
از همان زمان که جاده ابریشم خط وصل دو سرزمین ایران و چین بود، بازرگانان زیادی بین دو کشور در سفر بودند. همین حالا هم حدود سه هزار چینی ساکن ایران هستند.
نظرات شما عزیزان:
